Vakantiekriebels!!

De zomervakantie is voor ons nog ver weg, maar toch begint het al te kriebelen. Morgen is het al juni.... Dat betekent toch echt dat de zomer eraan komt. En dus de vakantie!! Wij houden erg van op vakantie gaan... ( wie niet? ) Het afgelopen jaar hebben we de tweede week op een camping vlakbij Mont St. Michel gestaan. Wat hebben we daar genoten! Het is zo'n bijzondere plek met zulke prachtige verhalen. Als je in mijn archief van de weblog kijkt kunt je al verschillende scraps over de 'Mont' tegenkomen, maar deze week heb ik nog een nieuwe gemaakt. Ik heb er ook zoveel foto's van!
Dit jaar hebben we onze vakantie weer in Frankrijk besproken. We hopen één week in Bretagne te zijn vlakbij St. Malo, de piratenstad. ( óók prachtig!! ) Het leuke van deze camping is, dat Mont St. Michel ( dat ligt nog net in Normandië ) zo dichtbij is dat we er makkelijk nog een dagje heen kunnen. En dat is precies wat we willen. En dan hopen we dat het weer wat beter is dan verleden jaar. Want hoewel ik veel mooie foto's heb zijn ze toch allemaal een beetje somber. En ik wil het bijzondere eilandje zo graag eens met zon zien en fotograferen!
De tweede week hebben we geboekt in de Vendée. Een provincie in Frankrijk waar we nog nooit geweest zijn. We laten ons weer verrassen! (En zakken zolangzamerhand steeds dieper Frankrijk in: van Pas-de-Calais naar Normandië, dit jaar Bretagne en Vendée! We worden echte francofielen! )
Onze salontafel is een vitrinetafel. Er zit een la onder de glasplaat waar je spullen in kunt leggen. Telkens leg ik er wat anders in, iets wat hoort bij het seizoen, of bij één van de kinderen die jarig is, of iets over Kerst, of Pasen.... Deze week heb ik de spullen over Rianne's verjaardag eruit gehaald ( die lagen er nog in ) en al mijn scraps van Mont St. Michel opgezocht en in de tafel gelegd. Samen met een trommeltje met een foto van het eilandje erop en een foldertje enzo... Dan kunnen we er alvast zin in krijgen!! ( En dat lukt goed...)
Hier komt de nieuwe scrap:



Voor de echte scrappers onder ons: vind je het papier dat ik voor deze scrap gebruikt heb ook zo leuk? Ik vond het bij Stamped House bij ons in Katwijk. Het papier is van Sassafras en heet: 'Serendipity-robotics' en 'Life is beautiful-my dearest'. Het leuke van dit papier is dat er onderaan een strook zit die je er af kunt snijden die je als een soort lint kunt gebruiken. ( Ik heb er twee gebruikt aan de beide zeiden van de linkerfoto, over de hele pagina.) Het plaatje rechtsonderin en het strookje rechtsbovenaan zijn van afgeweekte cideretiketten geknipt. Leuk he dat de kleur er zo goed bij past!

Examentijd...

In deze examentijd moet ik onwillekeurig weer terugdenken aan vorig jaar toen zowel Peter (VWO) als Lieke (HAVO) examen deden. Wat een spannende tijd was dat! Peter leerde zoals gewoonlijk hard en consequent, maar Lieke deed bijna niks. Wat werd ik daar zenuwachtig van. Eigenlijk had ik niet gedacht dat ze zou slagen, maar ze kreeg het toch voor mekaar, zonder herexamen. Toevallig had ik van de week een foto in handen van mei verleden jaar. De tijd dat Lieke geacht werd zich voor te bereiden op haar examen. We waren een dagje naar kamp Westerbork. Ik vind het een geweldige foto. Gert en Lieke staan er allebei precies op hoe ze zijn. Ik heb er deze scrap van gemaakt:

Dabar!

Dit jaar heb ik met pijn in mijn hart afscheid genomen van het Evangelisatiewerk op de camping. Vijf jaar heb ik het mogen doen maar ik kon het i.v.m. mijn gezondheid niet meer volhouden. Maar wat een heerlijk werk is het, al is het als commissielid wel heel druk vooral 's zomers. Wij begeleiden de teams die op de camping komen om te evangeliseren. We zorgen dat ze de juiste middelen hebben, dat de campinggebouwen weer klaar zijn als ze komen en als ze hier zijn 'zorgen' we een beetje voor ze. Dat betekent dat je bijna dagelijks op beide campings langsgaat om te kijken of alles goed gaat. Hier een schouderklopje, daar een knuffel en soms ook een schouder om op uit te huilen.... Het is heel intensief, maar wat is het ook mooi.... Die jongelui gáán er helemaal voor. Ze zijn zo enthousiast en leven vaak zo dicht bij de Heere God en juist omdat ze bezig zijn met Zijn werk zien we de mooiste dingen gebeuren! Teeners die hun hele hart uitstorten bij een teamlid en aan het einde van een periode een bijbel vragen! Kinderen die tijdens de kinderclub een bijbeltekst hebben geleerd en hun ouders meeslepen naar de campingdienst omdat ze hem daar op mogen zeggen. Oudere mensen die al jaren niet in de kerk komen en dan wel aarzelend in de campingdienst verschijnen.
Op beide campings komt gedurende de zomervakantie 3 x een nieuw team dat 2 weken blijft. Dat betekent dat we 6 teams per zomer begroeten. Zo'n team bestaat uit ongeveer 8 personen zodat er zo'n 48 jongeren naar Katwijk komen om te evangeliseren. We verdelen de zomervakantie altijd in drieën en de commissie ook zodat je 2 weken 'dienst' hebt. Elke twee weken maken we een nieuwe teamfoto bij de Oude Kerk zodat we elke teamlid op de foto hebben samen met de begeleidende commissieleden! De laatste jaren scrap ik die foto's en die hangen we ingelijst in onze gebouwen in 'Noord' en 'Zuid'. Dat is onze 'eregallerij'! Want we zijn zo blij met en trots op 'onze' Dabaristen. En nu ik dit jaar niet meer meedoe wil ik ook zeggen: Ik ben ook zo trots op de Katwijkse commissieleden. Ik weet van binnenuit wat een werk er verzet wordt. Je zal ze er niet over horen, maar er word zeer hard gewerkt!! Ik wens jullie vanaf deze blog ook een hele gezegende zomer!!!
Hieronder volgt de scrrap:

't Katwijkse strand!

Twee foto's op deze scrap. Allebei van ons eigen Katwijkse strand. Twee kinderen erop. Niks bijzonders zul je zeggen! Er zitten jaarlijks duizenden kinderen op het strand. En dat is zo. Toch vind ik deze foto's heel bijzonder. Vanuit Goudswaard was ik met mijn ouders een dagje naar Katwijk gegaan. Een hele onderneming want we kwamen van de eilanden. Niet de Zeeuwse weliswaar, maar de Zuid-Hollandse.... En uiteindelijk zat ik daar voor de Oude Kerk met mijn vader. Op dat moment wisten we niet dat we daar ooit zouden gaan wonen. En misschien wel op dezelfde dag ( maar dat is natuurlijk gissen ) zat er ook klein jongetje op het strand. We kenden elkaar niet, en wisten niet dat we ooit samen zouden trouwen. Maar, ik stel me zo voor dat de Heere God vanuit de hemel, die twee kinderen wel zag en glimlachte.... Hij die 't heden kent en de toekomst overziet wist wél dat we elkaar zouden vinden. Sterker nog het behoorde tot Zijn plan! Daar geloven we in. En om dat nog eens te benadrukken maakte ik deze scrap. God is getrouw Zijn plannen falen niet. Hoe moelijk je omstandigheden ook zijn, wees niet bang, Hij houdt alles in Zijn hand. Voor degenen die Hem liefhebben zullen alle dingen medewerken ten goede!

Moederdag!

Gisteren op moederdag ben ik behoorlijk verwend! Rianne en Lieke gaven me een boek van Ali Edwards dat ik nog niet had. ( Ali is een Amerikaanse scrapper die ik zeer bewonder, zie haar site in de blogrol naast de berichten...) Heerlijk om in te neuzen en inspiratie op te doen!
Sanne en Peter waren ook samen op pad gegaan. Die kwamen met het boek 'Chocolat!' van Joanne Harris. Omdat ik heel vaak in bad lees hadden ze er badbruisballen en badparels bij gekocht en heel veel bonbons! ( Oh, oh mijn lijn! ) Die hoorden, gelet op de titiel, bij het boek vonden ze!!
Gert was ook enorm uit zijn slof geschoten. De nieuwe cd van Opwekking en een paar prachtige boeken, waaronder het boekje van Hans en Ali Kommers over hun werk en roeping op het zendingsveld.
Maar het allermooiste moederdagcadeau kwam heel onverwacht in de avonddienst. Dominee v.d. Bosch preekte in het Maranathacentrum over Pinksteren maar combineerde dat heel mooi met moederdag. Hij riep de moeders op om te bidden om de Heilige Geest en dóór die Geest hun kinderen altijd heel dicht bij de Heere Jezus te brengen! Na de preek moesten de mannen en kinderen de moeders toezingen: De vrede van God, de vrede van God, de vrede van God zij met jou.... etc. ( Opwekking 602 ) Alle mannen in de kerk gingen spontaan staan en zongen het uit volle borst voor ons. Zo ontroerend! De tranen liepen over m'n wangen en ik was niet de enige....

Af en toe scrap ik ook nog, maar er is niet veel van gekomen deze vakantie. Helaas heb ik de hele vakantie weer gekampt met griep/verkoudheid.... Maar ik kan wel een nieuwe scrap laten zien! Op de foto heb ik mijn vaders hoed op. Kijk zelf maar: ( Let op: als je de tekst op de Lay Out wilt lezen kun je op de foto klikken om hem te vergroten. Als je het dan nog niet kunt lezen kun je nog een keer klikken. Je krijgt dan een 'plusje' als cursor en dan vergroot hij nog een beetje! )

Skottelbraai...

Verleden jaar kreeg Gert voor vaderdag van de kinderen een skottelbraai. Dat is een grote platte schotel op een gasflesje die je tegenwoordig ook veel op campings ziet. Je kunt er je vlees op braden, barbecueën, maar ook pannenkoeken op bakken, of aardappeltjes. Van verschillende kanten hadden we al gehoord hoe ideaal die skottelbraai is. Voor oningewijden: skottelbraai is een woord uit Zuid-Afrika en betekent letterlijk zoiets als: 'een schotel ( skottel ) om op te braden (braaien)'.

Het enige dat we nog nodig hadden was het gasflesje. De vorige zomer waren we er niet aan toegekomen om er eentje te kopen niet in de laatste plaats omdat het zo duur is. Een nieuwe gasfles in die maat kost maar liefst 93 euro. Als de gasfles leeg is kun je hem omruilen voor een volle voor ongeveer 30 euro. Maar de eerste keer betaal je er een soort statiegeld bij... De nieuwe skottelbraai stond dus in een doos op zolder nieuw te wezen.... De kinderen dreigden dat als we dit jaar geen gasfles zouden kopen er geen cadeautje verwacht kon worden op vaderdag. Je begrijpt dat we dat moesten zien te voorkomen. Vandaar dat we vorig weekend op een gasflesje uit zijn gegaan!

Zaterdag hebben we hem voor het eerst getest met pannenkoeken. Gert heeft ze gebakken en ze waren werkelijk heerlijk. (De buitenlucht geeft er ook een heel lekker smaakje aan!) Afgelopen maandag hebben we het met vlees geprobeerd: ook een groot succes! Ik heb al geopperd dat ik voortaan gewoon buiten kook zolang het mooi weer is! Je weet wel: gehakt, paprika en ui lekker opbakken, tomatensaus erbij en de pasta gewoon binnen op het gas!

Als je soms in de buurt van Rijnsoever bent en het ruikt ergens heel erg lekker, volg dan gewoon je neus en je zult ons vinden! Eet je een hapje mee?

Gouden herinneringen!

Mijn opa van moederskant was boer. Mijn moeder is dus een boerendochter. En wat is er leuker voor een klein meisje dan om bij je opa en oma te mogen logeren op een boerderij.... Daar heb ik echt gouden herinneringen aan....

Nu was mijn oma ook geen 'gewone' oma. Ze studeerde als jong meisje aan de 'kweek' en werd juf! Pas op haar dertigste trouwde ze met mijn opa en werd zo boerin. Het was geen gewone boerin dat begrijpt u wel. Mijn opa werd ook gewaarschuwd dat ze een 'burgermeisje' was en tot overmaat van ramp ook nog onderwijzeres. Dat kón echt niet goed gaan op de boerderij. Gelukkig had ze hulp in de huishouding en was er een boerenknecht zodat ze niet mee hoefde te werken. Ze kregen samen drie kinderen, en zijn toch echt gelukkig geworden al was het misschien een wonderlijke combinatie!

Oma was dol op kinderen. En ik was haar eerste kleinkind. Apetrots was ze op me. Het verhaal gaat dat opa op een nacht wakker werd van haar gehuil. Toen hij geschokt vroeg wat er was huilde ze: 'Oh ik moet er steeds aan denken dat er wat met Arja gebeurt, en dan word ik zo bang.... ' Die liefde was absoluut wederzijds. Ik logeerde heel graag bij oma. In de keuken stond een grote houten bank met een klep en daarin verzamelde ze knutselspullen: vouwblaadjes, draadjes, gekleurd papier, w.c.-rolletjes, kleurplaten etc. Als we er kwamen rende ik ( na een enthousiaste begroeting ) altijd naar die bank om te kijken of er nog wat nieuws in zat!

Die liefde voor oma Voskuil gaat zover dat zelfs mijn jongste dochter Sanne me toen ze nog klein was op een avond bij het naar bed brengen met een verdrietig gezichtje toevertrouwde: 'Mama, ik mis oma Voskuil zo!' Terwijl ze haar nooit gekend heeft. Zóveel heb ik blijkbaar altijd over haar verteld.

De foto's op deze lay-out lijken voor een buitenstaander hoogstens een paar ouderwetse zwartwitfoto's en niet eens van goede kwaliteit, maar voor mij zijn ze goud waard!

De linker foto is dan ook de enige foto ( voor zover ik weet ) waarop ik sta terwijl ik over 'de deel' loop, langs de koeien... Mijn moeder schreef erbij in mijn fotoalbum: 'Die akelige koe heeft me net over mijn neus gelikt! ' De andere foto vind ik ook geweldig. Daar zit ik tussen mijn opa en oma in op het bankje aan de zijkant van de boerderij. Ik was voor het eerst helemaal alleen aan het logeren. Mijn vader en moeder waren druk met de verhuizing van Goudswaard naar Harskamp, en mijn zusje Joke was nog een baby die borstvoeding kreeg dus die moest in de buurt blijven!

Na het bovenstaande begrijp je vast de titel beter die ik boven de scrap heb gezet: "gouden momenten"!