Peter....

Het was een hele teleurstelling voor Peter toen hij eind november hoorde dat hij een tentamen niet gehaald had en die in de kerstvakantie moest inhalen. Juist deze tentamens wilde hij zo graag halen omdat hij dan  met ons mee kon naar Zwitserland. Toen we de datum hoorde waarop hij het tentamen kon herkansen viel onze mond helemaal open van verbazing: 23 december,  vlak voor Kerst!

Na veel vijven en zessen en bellen met de NS wist hij een ( redelijk ) goedkoop kaartje te krijgen voor de nachttrein van de ICE (waar hij een gewone stoel had en dus geen slaapgelegenheid ) voor de avond van de 23e december.....  Met pijn in zijn hart zwaaide hij ons uit toen we vrijdag 18 december vertrokken en stortte zich toen op de tentamenstof. Maar toen begon het ook nog te sneeuwen in Nederland en raakte het hele ( trein- ) verkeer ontregeld. Op maandag en dinsdag reed de ICE niet en voor woensdag was het nog onzeker. Bovendien kregen wij dinsdags een geheel verslagen Peter aan de lijn: het tentamen was afgelast vanwege het slechte weer en de slechte treinverbindingen naar Utrecht! Wat een toestand..... Alle ellende voor niks.

Intussen bleef het spannend of de ICE  van woensdagavond wel zou vertrekken. Op een gegeven moment kreeg Peter via een informatienummer te horen dat de ICE in elk geval tot Duisburg reed. Of hij daarna verder reed naar Basel konden ze niet garanderen. Ik had er intussen buikpijn van. Stel je voor dat hij tot Duisburg kwam en dan strandde.... Van Brig ( in Zwitserland ) naar Duisburg is een aardig eindje. Ophalen was ook geen optie. Die nacht zijn er heel wat SMS-jes verstuurd, en gebeden opgezonden, maar ( HOERA!!!) de trein reed in Duisburg gewoon verder en de reis verliep gelukkig voorspoedig.

Om kwart over acht 's morgens liepen wij te blauwbekken op het station van Brig om Peter af te halen. De trein zou om kwart voor negen aankomen, maar kwam om 9 uur. Maar: hij zat er in!! Heerlijk. Eindelijk waren we echt compleet: