zondag 31 augustus 2014

Ben ik weer :-)

De laatste blogpost is meer dan een jaar geleden gepost. Af en toe schreef ik er wel over dat ik burn-out was, en dat dat maar niet over wilde gaan maar op zo'n blog hou je je natuurlijk toch een  beetje groot......
Wie zit er nu te wachten op de verhalen van iemand die van een burnout in een depressie belandt en daar na vier jaar nog niet uit is? Niet veel mensen, dat blijkt wel, want voor velen is het heel moeilijk contact te houden als de ene ( zieke ) partij ( zich- )zelf niet meer kan geven. Zelfs vragen hoe het gaat via een mailtje of berichtje is vaak al te veel. Waarschijnlijk had ik zelf ook zo gereageerd hoor, en vier jaar is heeeel lang, maar nu ik aan de andere kant sta voel ik hoe pijnlijk het is en hoe eenzaam je dan kunt zijn.......
Gelukkig zijn er positieve uitzonderingen: een bloemetje dat bij de voordeur afgegeven wordt, een lief kaartje, wat fruit, een bemoedigend berichtje...... Het wordt zo gewaardeerd, het zijn de kleine lichtpuntjes waardoor je weer even verder kan....
Het laatste jaar kwam ik in zo'n nare depressie terecht dat ik eigenlijk niks meer kon. Ik las niet meer, scrapte of blogde niet meer, verstuurde voor de eerste keer in ons trouwen geen kerstkaarten en hield ook
verjaardagen e.d. niet meer bij. Het kostte me de grootste moeite om 's avonds voor mijn gezin  te koken en zelfs dat lukte vaak niet met de nodige schuldgevoelens als resultaat. Maar het ging gewoon niet....
Sinds een paar maanden ben ik bij een goede psychiater die gelukkig voortvarend te werk ging om die depressie de kop in te drukken. Eerst werd de dosis van de anti-depressiva verhoogd ( want door geknoei van een andere arts waren die omlaag gebracht, terwijl dat nooit had mogen gebeuren ) en later nog verder verhoogd.... Het leek even resultaat te geven, maar toch niet genoeg.
De volgende stap was: overstappen naar een ander anti-depressivum. Oh wat zag ik daar tegenop..... meestal moet je dan door een nare en onstabiele periode heen omdat je eerst de oude medicijnen een eind moet afbouwen voordat je de nieuwe kunt opbouwen. We gingen eerst op vakantie om wat aan te sterken en de laatste dagen van Gert z'n vakantie begon ik met afbouwen....
Vijf-en-halve week zit ik nu aan mijn nieuwe medicijnen en langzaam aan lijken er wat lichtjes aan te gaan in de donkere tunnel waarin ik zat.
Eerst kreeg ik weer zin in lezen.....Via twitter ontving ik een berichtje dat er een gratis 'Vakantieboeken-app' was waarvan je boeken kon downloaden op je Ipad. Voorzichtig zocht ik een interessant boek uit en begon met lezen. Heel raar als dat ineens lukt terwijl ik voorheen niet eens genoeg concentratie had om een bladzijde te lezen. Ik vergat voortdurend waar het verhaal over ging en hoe de hoofdpersonen heetten.
Nu het eind augustus is stopt de app weer en ik las gisteren mijn vierde ( ! ) boek uit. ( in drie weken.... )
Vóór mijn ziekte was dit overigens heel normaal hoor, meer dan een boek per week en toen had ik er ook nog een drukke baan bij, maar dat terzijde ;-)
Scrappen 'durfde' ik nog steeds niet. Ik dacht dat ik het niet meer kon. Ik had eindeloos voor een leeg blad gezeten en met foto's geschoven maar had geen idee meer hoe en wat ik moest doen. De scraptafel die altijd in de kamer stond was ook naar boven verbannen maar na onze vakantie begon ik langzaam wat spulletjes naar beneden te halen en zo ontstond een nieuwe layout. Ik zag Gert en de meiden op hun tenen om me heen lopen en naar elkaar knipogen van ' ze doet het weer!',  ' laten we haar maar niet storen'. Echt ontroerend !
Omdat mijn inkomen is weggevallen sinds mijn ziekte is onze financiële situatie nogal een ....uitdaging, dus had ik mijn vorige ( betaalde ) blog van Wordpress rigoreus gestopt. De laatste weken is Gert bezig geweest de berichten die er nog waren terug te zetten op een nieuw blog van 'Blogger'. Het is nog niet helemaal compleet en hier en daar ontbreken ook de foto's maar er is weer een heel stuk van terug.'Het is toch een heel stuk van je leven...' zei Gert en dat is waar. Het is erg leuk om het terug te lezen.
Onlangs logde ik weer aan bij ' Scrappers Anoniminous' ( een scrapforum ) en het was gewoonweg ontroerend hoe ik door sommigen begroet werd. Vandaar dat ik nu met vrees en beven, langzaam naar woorden zoekend deze blog weer typ. Het scrappen lukt steeds beter, dus ik kan weer wat laten zien en de psychiater was afgelopen dinsdag tevreden. Ik hoop dat dit werkelijk het begin van genezing mag zijn al durf ik het soms nog niet helemaal te geloven. Want hoewel de concentratie en de interesse in dingen echt is toegenomen ben ik nog steeds zo vreselijk moe.... Maar dat schijnt normaal te zijn na zo'n flinke depressie. Ik moet rekenen op vijf tot zes maanden ( na de verbetering ) flinke last van vermoeidheid werd me verteld. En daar ook aan toegeven..... Dat valt wel even tegen! Want na vier jaar ben ik die bank en dat bed meer dan beu, maar goed: als het een teken van beterschap is vind ik alles goed!

Hier komen dus twee nieuwe layouts. De eerste is met foto's die ik rond Beekbergen maakte toen we daar met de twee jongsten waren. De tweede is met foto's die ik maakte in het Groninger Museum toen we samen een weekje in Drenthe zaten.





23 opmerkingen:

  1. Hee lief scrapmoedertje!
    Wat een ontroerende blog, ik moet er wel een traantje van wegpinken hoor!
    Ik weet het allemaal wel van uw depressie, maar als ik het zo in uw eigen woorden lees worden uw emoties toch een stuk echter voor me.
    En wat ben ik ongelofelijk trots op u! Ondanks alles bikkelt u verder, en dat mag gezegd worden!! Geef uzelf maar een schouderklopje namens mij(/ons),
    en uw scraps zijn zoals altijd weer prachtig! Wat bof ik toch met zo'n lieve creabea moeder!!
    Hele dikke kus!
    Uw oudste dochter <3

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ooooh Arja, wat een verhaal en wat knap om daar hier zo over te schrijven. Heel veel sterkte op de weg die je nog moet gaan, maar heb vertrouwen. Je komt er wel, zeker met de steun van man en kinderen én goede begeleiding!
    En je kunt het nog steeds!! Wat een mooie lootjes, Arja. Super gaaf gedaan!
    Knuffel van mij en tot blogs!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je Jeanet! Ik zag dat jouw kleindochter al een hele dame is...wat een heerlijk scrapmateriaal;-)

      Verwijderen
  3. Hoi Arja, dank je wel voor je openheid. Ik vind dat je mooi weergeeft hoe het is om met een depressie te leven. Zelf had ik er ook een - nu al weer 13 jaar geleden - en daarvan af komen ging met vallen en opstaan. Ik herken wat je zegt over hoe anderen met depressie omgaan, dat maakt het dan allemaal soms nog moeilijker he. Maar veel reacties van anderen zijn op angst gebaseerd, ze weten niet wat ze er mee aan moeten of denken dat ze je moeten helpen of het moeten oplossen voor je.

    Fijn dat je weer bent gaan bloggen, ik hoop voor je dat je langzaam aan weer dingen kunt gaan doen die bij je passen en die je fijn vindt om te doen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt voor je reactie Martine! Zoals ik op je blog al schreef heb ik veel van jou geleerd.Op consumindergebied maar ook van de manier waarop je met jouw ziekte omgaat....

      Verwijderen
  4. Indrukwekkend verhaal Arja! Fijn om je scrapwerk weer te kunnen bewonderen!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Lieve Arja,

    Wat heeeerlijk om te lezen dat er weer wat lichtpuntjes zijn!
    Je hebt er erg lang op moeten wachten, hard voor moeten vechten..
    Ik hoop en bid dat dit herstel zo door mag zetten!
    Enneh... Je LO'tjes zijn ECHTE "Arja's". Dus je bent het nog niet verleerd ;)

    Groetjes Marieke

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Lieve lieve Marieke!! Jij bent zo'n positieve uitzondering, dat weet je wel he? Terwijl ik je niet eens in het 'echt' ken. Bedankt voor AL jouw kaartjes, berichtjes, preektips en opkikkers( letterlijk! )

      Verwijderen
    2. .........
      Ooit gaan wij elkaar wel eens in t echt ontmoeten denk ik! Weet zeker dat die dag zo om zal vliegen, want hoewel we elkaar idd eigenlijk niet eens echt kennen, hebben we zoveel gesprek stof! We hebben zoveel gemeen! Ik blijf dat wonderlijk vinden :)

      Verwijderen
  6. Gert zei pas nog: als je wat sterker bent rijd ik je een keer naar de Showroom in Noord-Holland. Dan kunnen jullie elkaar eens in het echt zien;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. En nu is ineens mijn reactie weg, hopelijk heb je hem toch ontvangen anders kom ik gewoon nog even terug, ik hoor het vast van je. xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hij is dus weg anders stond hij er nu wel. Nog maar een keer dan.

    Lieve lieve Arja, ik ben zo blij om ook je blog weer op te zien bloeien, ben ook erg ontroerd door je verhaal en ook ik weet wat het is om met een depressie te leven. Maar stapje voor stapje klim je de berg weer op en soms zul je even stil staan of een klein stapje terug doen maar uiteindelijk kom je er wel, jij bent een doorzetter.

    Heerlijk om weer scraps van je te zien en zoals gezegd je bent het niet verleerd, Ik ga je blog meteen weer volgen en hoop nog veel meer van je te zien, liefs, Marjolijn.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt voor je lieve berichtje Marjolijn! Ik kom snel ook eens bij jou kijken!

      Verwijderen
  9. Jeetje Arja, ik ben er stil van!
    Ik vind het erg moedig van je dat je alles hier hebt opgeschreven en wens je veel sterkte !

    Greetz,
    Maureen.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Hoi Arja, Wat heb jij ook veel door moeten maken. Fijn dat je weer langzaamaan op mag krabbelen. En je lo's zijn weer echte Arja's geworden. Ik keek altijd geregeld op je blog, ook omdat haken een hobby hier is. Opeens was blog weg, wat vond ik dat naar, ook omdat ik wist van je burnout en depressie. Had alleen geen mailadres of iets en ik wilde het niet openlijk op sa vragen. Heb veel aan je gedacht, we hadden toch geregeld een goed digitaal gesprek. Wat ben ik blij dat ik je weer zie. Het valt in het leven gewoon niet allemaal mee, ik weet dat ook. Sterkte bij je verder herstel en als het lang duurt er is er EEN die zorgt. Voor jou, voor je gezin, voor mij, voor iedereen, als je het maar mag zien!!

    Groetjes Marianne

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Lieve Marianne, daar heb je gelijk in: Hij zorgt voor U ( ons )!
    Daar komt ook nog een blog over want ik heb er al een layout over gemaakt...
    Dank je voor je lieve reactie!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Hele leuke layouts! Die eerste is echt helemaal mijn smaak! Klinkt als een heftig verhaal Arja, hopelijk mag het van nu af alleen maar beter met je gaan!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Mooi lo'tjes en wat fijn dat je er weer bovenop bent!

    BeantwoordenVerwijderen