Zoals beloofd....

Zoals beloofd twee foto's van de workshop 'scrappen voor kleuters'. Het was heel erg leuk en ook heel erg hectisch. Maar de kleuters deden het geweldig! Ik ben heel erg trots op ze en op de resultaten!! Hier volgen de foto's:


Knap hé?
Het was trouwens helemaal een geweldig leuke ochtend. Het toezingen en de cadeautjes op het plein, de workshops natuurlijk en het toneelstukje in het Maranathacentrum.... En de broodjes frikandel tot slot waren ook heerlijk.
Maar wat was ik moe toen ik thuis kwam! En toen kwamen de kinderen met een verrassing op de proppen. ( onze eigen kinderen welteverstaan... ) Wij zijn namelijk vandaag 22 jaar getrouwd. We kregen een etentje aangeboden van ze. Dus toen ik thuiskwam werd ik meteen zorgzaam naar bed gestuurd. 'Je moet uitrusten mam, want je moet vanavond uit eten met papa!!'. Wat een schatten toch.... Peter is nog niet thuis maar van hem was er een kaart bij de post. Hij zat ook in het 'uit-eten-complot'. En van de andere drie kregen we ook een kaart met het geld erin en allerlei lieve wensen. Nou, als dat geen leuk slot van deze gedenkwaardige dag was!

P.S. Wil je meer foto's zien van de meesters- en juffendag? Klik dan op 'Rehobothschool' naast dit berichtje in de blogrol. Als je daarna op 'nieuws' klikt zie je de foto's van deze dag. ( klik daarvoor op 'meer foto's' !)

Meerkoet.....

Al een tijdje zat er een meerkoet op een nest vlakbij het fietspad dat van ons huis naar de van Brugghenschool loopt. Ik had me voorgenomen dat als er jongen zouden zijn ik er met mijn fototoestel naartoe zou gaan. Afgelopen zaterdag zag ik ineens een paar jonkies rond het nest zwemmen. Wat een schattig gezicht! Vanavond na het eten ben ik er even naartoe gegaan. Eerst zag ik helemaal geen jongen. De moedermeerkoet zat op het nest een beetje verveeld in haar verenpak te plukken. Ik begon al te denken dat ik me vergist had en dat het jonkies van een ander meerkoetenpaar geweest waren.... Ik lag op mijn buik in het gras en wachtte af.
En ja hoor daar kwam ineens de meerkoetvader naar het nest toezwemmen met een stukje overheerlijke waterplantstengel in zijn snavel. Toen hij vlakbij het nest was kwamen ineens - als een duveltje uit een doosje - vier snaveltjes onder de buik van moeder vandaan. Ik kon het moment nét vangen! Kijk maar naar de foto. Is-ie niet schattig?

Meesters- en Juffendag!

In de komende week hopen we de meesters- en juffendag te houden. Dat is een enorme organisatie, dus we doen dat om het jaar. Het andere jaar vieren we 'gewoon' onze verjaardag met onze eigen klas. Op deze meesters- en juffendag geven we workshops aan de kinderen. Ze mogen van tevoren zelf kiezen welke workshop ze willen doen. Natuurlijk geef ik ( je raadt het al ) een workshop: 'scrappen voor kleuters'. Nou is dat de eerste keer dat ik dat doe, dus ik heb er heel lang over nagedacht hoe ik dat het beste aan kon pakken. Omdat kleuters alles leuk en mooi vinden loop je kans dat ze alles door elkaar plakken, en het eerder op een kerstboom lijkt dan op een mooie scrap. Daarom heb ik drie 'bakken' gemaakt en daarin het papier, lint, de letters en de versieringen ( vlinders, bloemen etc. ) allemaal op kleur gesorteerd. Ik heb één blauwe bak, één roze ( echt wat voor kleutermeisjes ) en één gemengde met een beetje geel en groen. Het papier heb ik al zoveel mogelijk op maat gesneden, ze kunnen kiezen uit één heel vierkant waar ze op gaan versieren, of twee helften, of stroken. Bij elke kleur heb ik een voorbeeldje gemaakt. Met mijn Cricut heb ik allemaal letters per kleur uitgestanst. En met stempels heb ik zelfs stempeltjes op kleur gemaakt door op wit papier in de juiste kleur een leuk stempel te zetten ( bijv. LOVE, of ELKE DAG.........IS JOUW DAG! ) en dat stempel in een rondje of een vierkantje uit te knippen en de randen af te werken met inkt!
Ik heb van elke 'bak' ( het is gewoon de deksel van een doos voor scrapalbums ) even een fotootje gemaakt met het voorbeeldje erboven.



Ik ben erg benieuwd of het werkt en hoe het wordt. Na woensdag hoop ik foto's van de resultaten te kunnen laten zien, want je begrijpt wel: het fototoestel gaat mee!!

Druk....

Het wordt hoog tijd voor een nieuw berichtje, maar eigenlijk heb ik het daar te druk voor. Tot overmaat van drukte is mijn duo-collega ziek deze week, dus heb ik ook nog ingevallen voor haar. Gelukkig krijg ik nu donderdagmiddag en vrijdag vrij zodat ik een beetje bij kan -komen ( en -werken ). Ik heb nog één nieuwe scrap klaar staan om te laten zien. Hij gaat over Rianne's verjaardag. Het ochtend- en taartritueel op haar vijftiende verjaardag! ( 27 april jl. )

Einde-schooljaar-stress...

Peter en Lieke zijn hard aan het blokken voor hun propedeuse. Vooral Peter moet er hard tegenaan. Als ik hem aan de telefoon heb op zijn kamer heeft hij amper tijd voor me ( even slikken ; ) ) Hij zit avonden achter elkaar te werken tot 2 of 3 uur om allerlei verslagen af te krijgen. ( hij studeert farmacie ) Die worden in een groepje gemaakt en over en weer naar elkaar gemaild, door elkaar nagekeken en moeten dan weer worden aangepast. Aan het einde van dit blok ( over 3 weken ) komen ook nog voor allebei de tentamens. Lieke is hoofdredacteur ( zij doet HBO- journalistiek ) voor een project dat het hele blok duurt en zit allerlei medestudenten achter hun broek als ze niet hard genoeg werken! ( ook wel eens leuk om mee te maken, ik dacht dat dat mijn rol was ; ) ) Rianne en Sanne zitten in over hun CP-week die er nu snel aankomt. ( CP = Centraal Proefwerk ) Dat zijn proefwerken die 3x meetellen voor hun eindrapport. Ook heel spannend dus.... En zelf begin ik de eindstress op school ook al te voelen. Nog even een meesters- en juffendag organiseren, de sportdag komt er nog aan, er moeten weer allerlei Pravoo-lijsten ( observatielijsten voor kleuters ) ingevuld worden, de ouderbezoeken moeten klaar zijn voor het einde van het schooljaar etc. etc. En wat moet ik in vredesnaam dit jaar weer aan op de jaarlijkse vossenjacht die gehouden wordt voor groep 8??? Ik ben een echte zenuwpees dus slaap slecht van al deze 'zorgen'. ( Had Gert nu niet pas gepreekt over: Geen zorgen voor morgen? De Heere zorgt voor u? )

De scrap die ik vandaag laat zien gaat ook over een verslag van Peter, dat hij maakte in VWO-6. Of eigenlijk een profielwerkstuk zoals dat heet. Hij mocht zelf kiezen voor welk vak hij het zou maken en koos tot mijn ontzetting wiskunde. Daar heb ik echt geen verstand van dus ik kon hem niet helpen, zelfs niet door het na te kijken op taalfouten. Natuurlijk waren ook toen al mijn zorgen overbodig want heel zelfstandig ging hij aan het werk. Zelfs in de kerstvakantie in Zwitserland werkte hij er aan zoals je op de foto rechtsonder kunt zien. Het onderwerp was 'fractals'. Nog nooit van gehoord? Gelukkig dan was ik niet de enige! Het gaat over het zogenaamde Droste-effect. Dat het vrouwtje op het blikje weer een blikje vasthoudt met een vrouwtje met een blikje erop etc. Dat schijnt in de natuur ( nerven van een blad ) maar ook in de wiskunde heel veel voor te komen. Toen ik het naderhand doorbladerde leek het net Spaans voor me. Een rare gewaarwording dat het kind dat je leerde lopen en praten op een dag veel meer weet dan jij! Maar sinds dat profielwerkstuk ( waar hij overigens een negen voor kreeg! ) heeft Peter een zwak voor Droste-blikjes. Op de foto bovenaan heeft hij in Maastricht zo'n blikje op de kop getikt.

Rianne in St. Malo!

Ik had nog steeds een leuke foto van Rianne liggen van onze vakantie in Normandië. Vanuit Mont St. Michel waren we een dagje naar Bretagne gegaan en wel naar het piratenstadje St. Malo. Dit stadje is een soort eilandje dat maar aan één kant aan het land vastzit. Het 'eiland' is heel lang zelfstandig gebleven en deed dat o.a. door vijandelijke schepen die te dichtbij kwamen te enteren. Overal in St. Malo staan kraampjes en winkeltjes waar je piratenspullen of bootjes of vuurtorentjes kunt kopen. En bretonse truien natuurlijk. ( de bekende blauw-witte truien komen uit Bretagne ). Vanaf het land loopt een hele grote wandelpier de zee in. Je hebt dan prachtig zicht op de haven. Op de muur van die pier zit Rianne hier:

Scrap-a-ganza...

Vandaag ben ik met twee collega's/vriendinnen naar de Scrap-a-ganza geweest. Die was dit jaar in Noordwijkerhout in de Leeuwenhorst. We waren er nog nooit geweest en wisten dus ook niet wat we konden verwachten. In eerste instantie viel de grootte van het 'shopgedeelte' wel wat tegen. Maar er was zoveel te zien bij elke kraam, dat we toch geheel voldaan terugkwamen van deze beurs. En behangen met allerlei tasjes natuurlijk. ( en met een lege portemonnee...) We hadden ons niet ingeschreven voor één van de workshops die in allerlei zaaltjes gegeven werden door Amerikaanse Scrapteachers. Er was ook geen ruimte meer om dat vandaag nog te doen, dat was wel jammer... Volgende keer misschien toch van tevoren inschrijven? Maar door alle nieuwe dingen die ik gezien en gekocht heb zit ik toch weer boordevol inspiratie. Als ik niet zo moe was zou ik meteen beginnen met iets nieuws! Nu ga ik vanavond wat nieuwe stempels e.d. uitproberen, maar een groot project zit er nog niet in.
Hieronder volgt een scrap die ik deze week gemaakt heb over Rianne. De foto's zijn gemaakt op haar verjaardag. Ze is heerlijk aan het knuffelen met pup 'Allie'. Het papier dat ik gebruikt heb is van K & C en komt uit een blok van Brenda Walton. Van het lampionnenpapier aan de linkerkant van de L.O. had ik twee exemplaren. Daardoor kon ik sommige lampionnen 'ophogen' door er een dezelfde lampionnetje op te plakken m.b.v. 3D-tape. Verder heb ik onder aan de lampionnetjes de kwastjes wat echter gemaakt door van echte zijde kwastjes te maken. De groene 'krullen' op het papier heb ik 'ruimtelijk' gemaakt door 'Tulip Pearl 3D Paint' te gebruiken.

Geen zorgen voor morgen....

Gert was de afgelopen week bezig om een jeugddienst voor te bereiden voor de dovendienst. ( hij is voorganger voor doven ) Het thema was: Geen zorgen voor morgen... N.a.v. het bekende stukje uit Mattheüs 6: Daarom zeg ik jullie: maak je geen zorgen over jezelf en over wat je zult eten of drinken, noch over je lichaam en over wat je zult aantrekken (.....) Kijk naar de vogels in de lucht: ze zaaien niet en oogsten niet(....), het is jullie hemelse Vader die ze voedt. Zijn jullie niet meer waard dan zij?

Intussen maakte Rianne zich heel veel zorgen. Ze had afgelopen zaterdag een kampioenswedstrijd van basketbal en daar zag ze vreselijk tegenop. Ze is dól op basketbal en kan ook een lekker potje spelen, maar dit jaar had ze het niet naar haar zin. Zij was als eerste van haar team 14 geworden en moet dan in een hogere leeftijdscategorie gaan spelen. En bij de meiden waar ze dit jaar speelde voelde ze zich niet geaccepteerd. Als ze vrij stond en zich 'aanbood' kreeg ze toch de bal niet, en als ze een foutje maakte kreeg ze commentaar.... Nou is Rianne's zelfvertrouwen niet zo groot. Dat komt mede doordat ze ernstige dyslexie heeft, dus in de loop van het afgelopen basketbalseizoen zagen we haar onzekerheid groeien. Daardoor ging ze ook onvermijdelijk minder goed spelen natuurlijk. Dan was er nog een tweede probleem: haar eigen trainsters waren er heel vaak niet bij als er een wedstrijd gespeeld moest worden omdat ze dan zelf moesten spelen. Een vader of moeder moest dan coachen. Zo kon het gebeuren dat Rianne één van de laatste wedstrijden voor de kampioenswedstrijd bijna de hele tijd op de bank gezeten heeft en niet werd ingezet. Vréselijk vond ze het.
Je begrijpt nu wel waarom ze 'zorgen' had. Gert zei tegen haar: "zondag in de dovendienst preek ik erover dat je je geen zorgen moet maken omdat de Heere God voor je zorgt!" "Nou!" zei Rianne adrem "dat is dan wel te laat want de wedstrijd is zaterdag!" Natuurlijk probeerden we haar op alle mogelijke manieren gerust te stellen en beloofden we er ook voor te bidden. De avond voor de wedstrijd ging ik haar welterusten zeggen en toen liet ze me een klein basketballetje zien dat ze ooit van Peter gekregen had. 'Score with Jesus' staat er op. "Kijk mam!'" zei ze "hier ga ik aan denken..." En met het balletje in haar hand viel ze heerlijk in slaap...
De volgende morgen weet ik niet wie er meer buikpijn had. Zij of ik. Het ergste was nog dat we niet mee mochten van haar. Natuurlijk zijn we er anders altijd bij zulke belangrijke wedstrijden. Maar ze was heel stellig: "nee, dan zit ik de hele tijd op de bank en dan worden we misschien gehuldigd en dan ga jij foto's maken en dan moet ik huilen..." Met een zwaar hart lieten we haar gaan richting Waddinxveen. Rond 12 uur kwam er een sms-je: 'we hebben gewonne' Ik sms-te meteen terug: 'en heb je gespeeld?' Na een poosje kwam het droge antwoord: 'ja ze hadden me nodig...' Toen ze thuiskwam met medaille en bloemen kwam het verhaal. Er was iemand gevallen en haar eigen trainsters waren er en daardoor had ze veel mogen spelen. Ze had zelfs gescoord. En lekker verdedigd. ( Rianne is een echte verdediger!) Oh wat waren we met z'n allen blij en dankbaar!
's Avonds vroeg Gert: mag ik bij mijn preek het voorval van vandaag gebruiken als voorbeeld? Dat jij zoveel zorgen had en dat de Heere God je zo goed geholpen heeft? En mag ik dan jouw grote en kleine basketbal meenemen?" "Ja hoor!" zei ze meteen. "En wat mag ik dan vertellen?" "Alles!" was het kordate antwoord.
En zo was het gisteren dan eindelijk zondag. Gert liet vóór de preek de basketballen zien en vertelde wat er was gebeurd. Het was er een prachtige illustratie van dat God voor je zorgt als je je vertrouwen op Hem stelt. Rianne vond het wel een beetje eng, en na de dienst is ze vlug weggegaan zodat niemand er tegen haar over zou beginnen. Toen ik thuis zei dat ik het zo dapper van haar vond dat ze het goedgevonden had dat papa het ging vertellen zei ze:
"ja ik vond het wel eng maar ik dacht: Misschien kan papa er iemand anders mee helpen!"
Nou dan springen toch de tranen in je ogen?
Helaas heb ik nu dus geen foto's kunnen maken om mee te scrappen. Wél heb ik eentje van internet geplukt. De kwaliteit is niet zo goed maar hier komt-ie: